De afgelopen twintig jaar is het aanbod van en de belangstelling naar Zuid-Koreaanse media wereldwijd enorm toegenomen. Met K-pop, de popgroep BTS, Gangnam Style, Squid Game en het met vier Oscars bekroonde Parasite is duidelijk te spreken van een golf van Zuid-Koreaanse cultuur in het westen. Met Hunt, een film die vanaf 30 maart 2023 te zien is in de Nederlandse bioscopen en later op streamingdiensten wordt verwacht, probeert regisseur en hoofdrolspeler Lee Jung-jae (beter bekend als Gi-hun uit Squid Game) op deze Koreaanse golf mee te surfen. Het resultaat is een spannende, brute en bloederige spionage-thriller die af en toe iets te veel hooi op zijn vork neemt om zijn complexe verhaal rond te krijgen. In onze recensie bespreken we waarom.
‘Hunt’ is een wirwar van intriges, schietpartijen en wantrouwen
Net als andere Koreaanse media biedt Hunt de Westerse kijker maar weinig handvatten om inzicht te krijgen in de maatschappelijke en historische tendensen in de film. Ondanks dat dit de meeste Zuid-Koreaanse films en series zo verfrissend maakt voor een niet-Koreaans publiek, is het soms ook erg lastig bij te houden. Zonder enige voorkennis van de waargebeurde evenementen waar Hunt zijn verhaal op baseert, kunnen de vele personages, organisaties en motivaties nogal overweldigend overkomen.
Hunt speelt zich af in 1983, vier jaar na de moord op de Zuid-Koreaanse dictator Park Chung-hee. Nadat een moordaanslag op de nieuwe president kan worden voorkomen, komt de KCIA (de Koreaanse inlichtingendienst) erachter dat ze een Noord-Koreaanse mol in hun midden hebben. In een wirwar van intriges, schietpartijen, afluisterpraktijken en wantrouwen ontvouwt zich een complot dat de binnenlandse en buitenlandse inlichtingendienst lijnrecht tegenover elkaar zet.
De film volgt het hoofd van de buitenlandse inlichtingen van de KCIA, Park Pyong-ho (gespeeld door Lee Jung-jae), en diens evenknie voor de binnenlandse inlichtingen, Kim Jung-do (gespeeld door Jung Woo-sung). Beiden willen op hun eigen manieren en met een eigen agenda de mysterieuze mol ontmaskeren.
Actiescènes waar Hollywoodfilms nog wat van kunnen leren
Wat volgt is een achtbaanrit aan bloedstollende actiescènes die het verhaal in rap tempo voortstuwen. Net als in Squid Game is de actie hard, bloederig en zonder blad voor de mond. Maar waar Squid Game vaak zwolg in de vele bloederige, over the top moordpartijen biedt Hunt een meer beheerste actie en spanning. De meerdere schietpartijen en achtervolgingsscènes zijn duidelijk te volgen (daar kunnen Hollywoodfilms nog wat van leren) en weten de kijker op het puntje van hun stoel te houden.
Daarnaast weten de hoofdacteurs Jung-jae en Woo-sung hun wantrouwen in elkaars personage goed neer te zetten. Net als de personages ben je ook als kijker tot het einde van de film benieuwd wie er nou te vertrouwen is en wie een dubbelrol speelt. En ondanks dat deze vraag de drijvende kracht is achter het plot, is het ook het grootste probleem van Hunt.
Sterk regiedebuut van ‘Squid Game’-acteur Lee Jung-jae
Om de spanning erin te houden berust het verhaal van Hunt namelijk nogal veel op plottwists en dubbelagenten. En waar deze je voor de eerste helft van de film meer betrokken maken bij het verhaal, mondt dit in het tweede deel uit in een lastig te doorgronden wirwar van wendingen en personages met onduidelijke motivaties. De laatste grote actiescène is het explosieve hoogtepunt van de film. Maar deze wordt enigszins tenietgedaan doordat het complexe web van leugens gedurende de film niet helder wordt opgelost. Misschien is dit te danken aan mijn beperkte voorkennis over het onderwerp, maar ik denk dat de gemiddelde Nederlandse filmliefhebber ook moeite zal hebben om alle puzzelstukjes passend te krijgen.
Al met al is Hunt een zeer vermakelijke, bloedstollende spionagethriller met een aangenaam authentiek Zuid-Koreaans sausje. Het moordende tempo van het plot kon iets meer ademruimte gebruiken om de personages wat verder uit te diepen, maar de brute actie en knappe acteerprestaties maken de film zeker het kijken waard. Met Hunt heeft acteur en hoofdrolspeler Lee Jung-jae een sterk regiedebuut neergezet. Nu maar wachten op wat hij nog meer in petto heeft.