Opnieuw heeft de nog jonge streamingdienst discovery+ een uiterst indrukwekkende documentaire naar buiten gebracht. Filmmaker Gwen van de Pas gaat in Groomed in op het jarenlange misbruik waar zij in haar vroege tienerjaren mee te maken kreeg en de impact die dit nu, 20 jaar later, nog steeds op haar heeft. De documentaire ontvangt wereldwijd lovende kritieken en is sinds 25 maart 2021 te bekijken op Discovery’s streamingdienst.
Documentaire ‘Groomed’ van Gwen van de Pas op discovery+
Gwen van de Pas is een Nederlandse filmmaker die onder andere als producent bij Horizonica (2006) en in de casting van Voorbijgangers (2011) betrokken was. Nu komt zij opnieuw als producent met een geheel eigen durende documentaire die gaat over de impact van seksueel misbruik: Groomed. Deze docu is deels in het Nederlands en deels in het Engels gesproken en duurt ongeveer 1.5 uur.
De documentaire is uiterst aangrijpend en persoonlijk, vooral wanneer Gwen ingaat op haar vroege tienerjaren. Daarin werd zijn langdurig misbruikt door een volwassen man binnen haar zwemvereniging. Zelfs twintig jaar na het misbruik kampt ze nog steeds met de gevolgen. Dit is de reden dat Gwen besluit om op zoek te gaan naar antwoorden op de vragen waar ze al tijden mee worstelt. Groomed is gemaakt met een team van de beste makers in de Amerikaanse filmindustrie, zoals producent en dubbel Oscar-winnaar Bill Guttentag.
Gwen was slachtoffer van grooming
Tijdens haar zoektocht komt Gwen erachter dat ze slachtoffer was van een fenomeen dat grooming heet en veel vaker voorkomt dan men denkt. Bij grooming bouwen volwassenen -vaak uit de directe omgeving- een vertrouwensband op met een kind, waarbij uiteindelijk seksuele grenzen worden overschreden. Om meer te weten te komen over grooming, spreekt ze met andere slachtoffers, experts en therapeuten. Ook heeft Gwen een confronterend interview met een dader van grooming die hiervoor een gevangenisstraf van tien jaar heeft uitgezeten.
Het misbruik vond plaats in het Brabantse dorp waar Gwen opgroeide. Om te beginnen keert ze daarom terug en voert ze openhartige gesprekken met haar vader en broer over wat er destijds gebeurd is. Ook vindt ze op haar oude slaapkamer brieven die de dader haar destijds stuurde. Wat volgt is een zware, emotionele zoektocht, waarbij Gwen heen en weer wordt geslingerd tussen verstand en gevoel. Maar hoe meer ze ontdekt, hoe meer ze overtuigd raakt dat haar dader wel degelijk fout bezig was en veroordeeld moet worden, om zo in elk geval niet nog meer slachtoffers te kunnen maken. Gwen slaagt erin om haar dader te laten arresteren, maar ondanks de aanwezigheid van de brieven wordt de zaak geseponeerd en haar dader vrijgelaten. Met behulp van een privédetective en een DNA-analyse probeert ze voldoende bewijs te verzamelen voor het heropenen van de zaak.
Lovende kritieken vanuit The New York Times en The Guardian
Een week voor de lancering in Nederland verscheen de documentaire al in het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. Daar was het kritiek uiterst lovend. Zo laat The Guardian weten dat de documentaire heftige en intieme inhoud bevat: “Veel van de beelden zijn kwetsbaar, bijna alsof je kijkt naar bewakingsbeelden van de Van de Pas’s psyche ontdane vangrails. Er zijn paniekaanvallen en nachtmerries, de inhoud van een Facebook-bericht van een ander slachtoffer dat snikkend wordt doorgegeven en ambivalente dagboekaantekeningen die op het scherm worden getypt.” In een recensie van The New York Times liet een criticus weten: “De documentaire eindigt opzettelijk op een opbeurende noot, maar het zijn de intieme momenten van pijn die blijven hangen.”